In de metallurgie gaat de productiegeschiedenis van siliciumcarbidekroezen, gebruikt voor het smelten van non-ferrometalen, terug tot de jaren 30. Het complexe proces omvat het breken van grondstoffen, het doseren, het handmatig spinnen of walsen, drogen, bakken, oliën en vochtbestendig maken. De gebruikte ingrediënten zijn onder andere grafiet, klei, pyrofyllietklinker of bauxietklinker met een hoog aluminiumgehalte, monosilicapoeder of ferrosiliciumpoeder en water, gemengd in een bepaalde verhouding. In de loop der tijd is siliciumcarbide toegevoegd om de thermische geleidbaarheid te verbeteren en de kwaliteit te verbeteren. Deze traditionele methode kent echter een hoog energieverbruik, een lange productiecyclus en veel verlies en vervorming in de halffabricaatfase.
Het meest geavanceerde proces voor het vormen van kroesjes is tegenwoordig isostatisch persen. Deze technologie maakt gebruik van een grafiet-siliciumcarbidekroes, met fenolhars, teer of asfalt als bindmiddel, en grafiet en siliciumcarbide als belangrijkste grondstoffen. De resulterende kroes heeft een lage porositeit, hoge dichtheid, uniforme textuur en een hoge corrosiebestendigheid. Ondanks deze voordelen komen bij het verbrandingsproces schadelijke rook en stof vrij, wat milieuvervuiling veroorzaakt.
De evolutie in de productie van siliciumcarbidekroezen weerspiegelt het voortdurende streven van de industrie naar efficiëntie, kwaliteit en milieubewustzijn. Naarmate de technologie vordert, ligt de focus op het ontwikkelen van methoden om het energieverbruik te minimaliseren, productiecycli te verkorten en de impact op het milieu te beperken. Kroezenfabrikanten onderzoeken innovatieve materialen en processen om deze doelen te bereiken en streven naar een evenwicht tussen traditie en moderniteit. Naarmate de vraag naar het smelten van non-ferrometalen blijft toenemen, zullen ontwikkelingen in de productie van kroezen een cruciale rol spelen bij het vormgeven van de toekomst van de metallurgie.
Plaatsingstijd: 08-04-2024